Uzun zamandır yoktum ortalıklarda.Takip ediliyor gibi hissediyorum aramızda kalsın.Ses seda çıkmadığı zamanlar için birkaç sevilir müzik eklemiş bulundum.
Aslında güne dair yazmak istedim.
"Sütteki sinekleri bilirim.
Beyazı lekelediklerini bilirim.
Biliyorum, biliyorum.
Bir adamı kıyafetlerinden bilirim.
Ben bile o kadarını bilirim.
Havanın iyisini kötüsünü bilirim.
Bunu bilirim.
Elmanın ağaçtan geldiğini bilirim.
O kadarını bilirim.
Kimin çalıştığını kimin aylaklık ettiğini bilirim.
Her şeyi bilirim.
Hastalıktan pembeleşen yanakları bilirim.
Hepsini bilirim, kendim hariç hepsini.
Her şeyi bilirim.
Hastalıktan pembeleşen yanakları bilirim.
Her şeyi bilirim.
Kendimden başka her şeyi."
"himizu(ヒミズ) adlı bir japon filmde rastladım bu sözlere, ama kelam
filme dair değil güne dair biline.
Belki de sevilmez.Sıkıcı,durağan gelebilir ama bakarsanız, tsunaminin yakıp yıktığı evlerden fazlasını; yeniden ayağa kalkmayı, küllerinden doğmayı görebilirsiniz.
Onlarca belkide yüzlerce film izliyoruz,kitap okuyoruz,yaşıyoruz,öğreniyoruz,çabalıyoruz..Okuduğumuz her kitapta
hatırladığımız belkide birkaç kelime, gerçekten içimize
katılan bir kaç cümle.Belkide o kitabı sadece o birkaç cümle için
okuyoruz. Bazen bulamıyoruz.Göremiyoruz.Buluyoruz, anlayamıyoruz.
Belkide 70 yıllık hayatımızda sadece o 5 dakika, 5 saat.. için yaşıyoruzdur. Ya da bize düşen sadece o 5 dakika içinde tüm yapabildiklerimiz,yapamadıklarımız.
Velhasıl dostlar kıymetlerimizi bilmek, bulmak lazım, kendini aramak uğruna yola çıkıp daha çok kaybetmemek.
Bize kalanları kaybetmeden bilmek lazım.
sağlıcakla..
